Postelein
Heel, heel lang geleden, vertelde de meester (zo heette dat toen nog) over “Cubaspinazie”. Tot vandaag de dag heb ik nooit begrepen wat dat dat was, tot een eenvoudige zoektocht op Google me duidelijk maakte dat het over Postelein ging.
Dat we dus vandaag als salade op het menu hadden 😉
Een vergeten groente? Niet echt. Op verschillende moestuinen bij mij in de buurt groeit postelein. Van de andere kant: je moet wel steeds uitleggen wat het is aan niet-tuinders. Een beetje wel dus.
Er zijn twee soorten postelein, die eigenlijk geen familie van elkaar zijn, maar in de volksmond zomer- en winterpostelein worden genoemd. Persoonlijk vind ik de zomer postelein het lekkerst. Die is zacht, maar heeft op de een of andere manier toch een ‘bite’. Winterpostelein vind ik wat meer op veldsla lijken, maar even zo goed lekker!
Ik zaai elk jaar beide soorten, maar de winterpostelein biedt in de koude wintermaanden, als er weinig groeit, hoop voor de toekomst. Als je het gevoel hebt dat de winter lang duurt, koud en kaal is, hoef je maar even naar de postelein te kijken om te weten dat het in de lente weer heerlijk groen is.
Wat ook zo mooi is: als je de plant niet in zijn geheel oogst, maar net boven de grond afknipt, loopt de plant weer uit. Voor een tweede oogst dus. Kortom: een dankbaar plantje die postelein.