Er zijn van die groentes die je echt vers moet eten. Asperges bijvoorbeeld. Dat als je ze tegen elkaar aan wrijft, ze zo lekker piepen. Zodat je weet dat het vers is. Aardappels. Nog niet te groot en nog niet al te stevig in hun jasje gegroeid. Zodat je ze van de schil los kan wrijven. Als je dat al zou willen…
Maar de ui…die zeker…misschien wel de meest onderschatte groente uit de moestuin, maar de smaak van verse uien -mits een goed ras- is onvergetelijk. Natuurlijk hangen ze hier ook te drogen, maar het liefst eet ik er zoveel mogelijk de eerste twee weken.
‘Ui’ zeggen we hier trouwens niet. Wij hebben het in het Brabantse echt over ‘juin’.
Hoe dan ook; in deze tijd van het jaar -de uientijd- is elk excuus welkom om Reibekuchen te maken. Een gerecht uit misschien wel de meest onderschatte keuken van Europa; de Duitse.
Het was nog voor de Wende. Vorige eeuw dus, toen ik er voor het eerst een proefde. Op de Bahnhof in Koln. En ze kostte exact 1 Deutschmark. Nee. Niet zo lekker als met verse uien, maar ik begrijp dat men niet alle geoogste uien in twee maanden op kan eten 😉
Voorlopig eten we hier nog regelmatig Reibekuchen. Ook proberen?
Hier vind je een (Duitstalige) uitleg, maar erg ingewikkeld is het niet. Uien en aardappels in gelijke verhoudingen mengen. Wellicht iets meer aardappel dan ui. Bloem en een ei erbij. Koekjes maken en bakken. Of frituren. Op te dienen met appelmoes of stroop.