Vanmorgen stond ik bij de tabaksplanten te kijken. Dat wil zeggen wat er van over was, met dank aan de slakken.
Gepriegel. Dat is misschien nog het beste woord. Hele kleine worteltjes die je met moeite de grond in krijgt, waarbij of de plant weigert om aan te slaan, of de slakken een feestmaal hebben. Echt waar, er zijn dus slakken die kennelijk nicotine verslaafd zijn. want van de tabaksplant zijn alle delen, op het zaad na, giftig. (lees: voorzien van nicotine). Nou die kleine klojo´s eten de plant op tot op het naaf leeg.
Tabak van de de tabak hebben….: ) ja dat kan dus.
Nog nooit waren er ook zoveel slakken in de tuin. Toeval wellicht, maar zelfs de slakkenkorrels houden ze niet tegen. Geheel tegen de gewoonte in dus gif gestrooid, maar de kleine etterbakken laten zich nergens door tegenhouden. Ook niet door koffiedik, dennenaalden, of wat voor methode dan ook. Dit zijn killersnails! Gelukkig houden slakken niet van tomaten, dus lijken die er nog enigzins goed bij te staan.
En toch ben ik een watje annex dierenvriend. De slakken die ik tegenkom gooi ik over de heg, terwijl ik er beter de schaar in had kan zetten, of een turbo aansteker eronder had kunnen houden (wil ook wel helpen)….Maar nee. Ze krijgen een reisje richting heg en overmorgen zijn ze weer terug…
Maar nu is het afgelopen. Over. Uit. Ik ben op oorlogspad. Hasta la Vista baby. Zeg maar dag met je slakkenlijf. Deze softie gaat over lijken. Slakkenlijken.