Deze jongens vallen nog wel mee, maar de echte handenbindertjes zijn een jaar jonger. Gelukkig al weer groot genoeg om het huis te verlaten. Vier keer per dag de bak verschonen, eten aanbieden, aandacht geven. Bak verschonen, noem maar op. Handenbindertjes dus. Inmiddels zitten ze bij bovenstaande jongens, die helaas geen Laurel en Hardy heten, maar gewoon Blacky en Witje.Ā Zij zijn aan hun tweede nestje toe. Het eerste is door een bunzing leeg geroofd. Ja, midden in de stad.
In de buurttuin mogen ze de slakken van het veld gaan eten. Als het zo vochtig blijft, kunnen ze ongetwijfeld hun lol niet op. En wij ook niet, met al die kleine loopeendjes straks. š