Laat, maar wellicht toch een poging waard. Meestal pluk je de groene walnoten, dus met schil begin augustus. Als de inhoud nog een prutje is, zeg maar. Deze exemplaren zaten tussen prut en noot in.
Twee weken in het water. Met zout, met kalk en met gewoon water als de boel wat opgeklaard is. En dan in de confituur. Wordt vervolgd.
Er zijn van die groentes die je echt vers moet eten. Asperges bijvoorbeeld. Dat als je ze tegen elkaar aan wrijft, ze zo lekker piepen. Zodat je weet dat het vers is. Aardappels. Nog niet te groot en nog niet al te stevig in hun jasje gegroeid. Zodat je ze van de schil los kan wrijven. Als je dat al zou willen…
Maar de ui…die zeker…misschien wel de meest onderschatte groente uit de moestuin, maar de smaak van verse uien -mits een goed ras- is onvergetelijk. Natuurlijk hangen ze hier ook te drogen, maar het liefst eet ik er zoveel mogelijk de eerste twee weken.
‘Ui’ zeggen we hier trouwens niet. Wij hebben het in het Brabantse echt over ‘juin’.
Hoe dan ook; in deze tijd van het jaar -de uientijd- is elk excuus welkom om Reibekuchen te maken. Een gerecht uit misschien wel de meest onderschatte keuken van Europa; de Duitse.
Het was nog voor de Wende. Vorige eeuw dus, toen ik er voor het eerst een proefde. Op de Bahnhof in Koln. En ze kostte exact 1 Deutschmark. Nee. Niet zo lekker als met verse uien, maar ik begrijp dat men niet alle geoogste uien in twee maanden op kan eten 😉
Voorlopig eten we hier nog regelmatig Reibekuchen. Ook proberen?
Hier vind je een (Duitstalige) uitleg, maar erg ingewikkeld is het niet. Uien en aardappels in gelijke verhoudingen mengen. Wellicht iets meer aardappel dan ui. Bloem en een ei erbij. Koekjes maken en bakken. Of frituren. Op te dienen met appelmoes of stroop.
Je hoort het wel vaker. Mensen die groente eten, maar eigenlijk maar de helft. Nou niet met mij in de buurt. Gewoon omdat ik het zonde vind om voedsel te verspillen. En in dit geval: er is bijna niets lekkerders te bedenken dan geroosterde knoflookstelen.
Neem de niet al te stugge delen van de steel. Meestal is dat het bovenste deel van de stengel. In een zakje in de koelkast blijven ze minstens nog een week goed.
spinazie
In een klimaat dat volledig in de war is, zeggen die ene rups en dat enkele Lieveheersbeestje natuurlijk niets. Maar toch…overal wordt al druk gezaaid. Het eerste perkgoed ligt in de winkels . De pruimenboom bloeit helaas al volop en vanmorgen zag ik de bijen rondjes vliegen boven hun korf. Erger: de voorraad van het voorgaande seizoen begint op te raken…
De eendenvriendjes zijn begonnen met het leggen van eieren, al laat de bevruchting nog even op zich wachten. Dat geeft niet, want eendeneieren zijn best lekker. (Rood puntje in het ei? Niet eten, dan is het bevrucht. Of langer wachten zodat je Balut kunt eten, als je daarvan houdt).
Sjalot
De in oktober geplante uien, knoflook en sjalotten zijn onmiskenbaar aan een spurt bezig, al hebben ze het in deze koude en natte tijd van het jaar zwaar. Volgend jaar toch maar op een bedje zetten. Alhoewel ik op zandgrond teel, was het de afgelopen dagen best nat.
Begin november werd er spinazie gezaaid. In de koude kas zelf. Dat is later weer onder gespit om de grond wat te verrijken, de spinazie in manden mocht blijven. Met bovenstaand resultaat 😉 Half februari is er weer spinazie gezaaid in de volle grond (onder vliesdoek) zodat we ook in maart en april spinazie kunnen oogsten. Alhoewel verse spinazie erg lekker is, wordt in huize van Houten de meeste spinazie gedroogd zodat je altijd ‘verse’ groente bij de hand hebt. Soms gaat het om een combinatie van groentes. Brandnetel kun je bijvoorbeeld perfect mengen met spinazie. Het resultaat gaat in een strooibus en je hebt een smaakvolle toevoeging van je lasagna of soep.
waterkefir
Ik was ze even uit het oog verloren. De kefir. Een lang verloren liefde. De meeste mensen kennen het wel onder de naam ‘yoghurtplantje’ (dat je voedt met melk) maar er bestaat dus ook waterkefir. En veel meer, maar ik ben nog lerende 😉
Op de foto zie je de waterkefir in de fase van tweede gisting. De eerste is dus echt niet lekker. Wie dat lekker vindt is….raar….
Rode bes met munt levert een heerlijk frisse smaakbom op. Dat wordt deze zomer dus kefir met aardbei, zwarte bes, appel, framboos, en noem maar op.
Maar dat is nog even geduld. Op dit moment is het in de moestuin vooral een kwestie van ruimen, herinrichten, bedekken, plannen, mest rijden. Schoffelen. Snoeien. Een boompje planten en meer. Toch is er nog leven in de tuin. Er staat nog een vol bed andijvie en de boerenkool laat zich ook niet onbetuigd. Vandaag nog een dozijn paprika’s meegenomen. Uit de tuin van de buren, dat dan weer wel, maar ze smaken er niet minder om.
Ook de guerrilla gardenia is weer gestart. Hier en daar ben ik wat aardperen “verloren” en het zou me niets verbazen als er volgend jaar spontaan een druivenstruik tegen een bepaalde flat groeit.
Hasta la Vista
Oorlogsvoering kan best mooi zijn 😉
Meer weten over kefir?: op Facebook vind je de Kefirgroep waar liefhebbers vragen stellen en korrels delen.
