Been there, seen it, and done it. Maar echt voor de laatste, allerlaatste keer. Of er zou opeens geld teveel moeten zijn en je zou zomaar een kant en klaar systeem kunnen kopen. Hetgeen dat natuurlijk lang niet zo leuk is als zelf frutselen, maar wat hydroculturen ben ik uitgefrutseld.

Al blijft het natuurlijk een mooi idee. Vis eet. Vis poept. Mest gaat over de plantjes en komt gefilterd terug. Niet het gefrut met de fijn afstellingen. (Natuurlijk gaat de pomp te hard. Natuurlijk is een panty als filter eigenlijk te dun. Natuurlijk bleek de kit niet droog toen het systeem aanging. Natuurlijk komt er teveel water binnen zodat de plantjes onder water staan, etc etc). Maar toen deze opstelling om half drie des nachts van de muur donderde had ik het gehad: dit was beslist mijn allerlaatste poging.

Over de uitspraak hebben we het maar niet. <Mulchen, Muelsjen, Mulsjen>…Er zijn kennelijk heel veel variaties, maar dit blog nog eens doorbladerend realiseer ik me dat ik er heel weinig over geschreven heb en dat is jammer. Als fervent hobby tuinder vergeet je af en toe dat de basiszaken niet bij iedereen bekend zijn.

Voor de echte tuinliefhebber is Mulchen onoverkomelijk. Verworpen door puristen die met een schaar de laatste topjes van de grasspieten op gelijke hoogte knippen, maar sinds jaar en dag de methode om je tuin op een natuurlijke wijze te onderhouden.

Mulchen: eigenlijk niets anders dan plantenafval weer terug in de kringloop brengen. Zo veeg ik alle blad na snoeien snel onder de rabarber. Ja ook omdat ik lui ben, maar ook omdat het veel voeding oplevert die terug de grond in keert en de rabarber lust wel wat. In de winter creeer je een micro klimaat, en in de zomer houd je je ondergrond lekker vochtig, wat ook weer scheelt in het water geven.

Snoei-afval van de tomaten? Lekker op de grond laten liggen. Voorkomt onkruid dat uit de bodemschiet en de voeding keert zoals gezegd terug in de grond.

Let wel op: groenteresten en snij-afval bevatten veel stikstoffen. Dat zorgt wellicht voor een uitbundige groei van het blad, maar is niet altijd een evenwichtige voeding. Dat vergt meer. Ook kan de grond ‘verzuren’.

Dus weet wat je wil en in welke omstandigheid je wat doet. Maar een beetje experimenteren kan natuurlijk nooit kwaad 😉

Een hype mag je het wel noemen, denk ik. Al hoewel je nog veel mensen met vragen ziet over de bataat ziet, neemt de groei in de moestuinen van Nederland hand over hand toe. Ik schreef al eerder over de bataat, maar tegenwoordig hoef je er niet veel moeite voor te doen om een knol te laten kiemen, je koopt gewoon een plant. Bij de Intratuin bijvoorbeeld, of de gespecialiseerde kweker.

Of…je laat ze overwinteren. Maar dat is nog best lastig voor een tropische plant die onze daglengte eigenlijk niet gewend is. Voor het raam, of onder kunstlicht…de verschillen zijn niet heel groot, de plant blijft hoe dan ook moeite houden om te groeien.

Maar als het dan lente is, en de plant kan in de volle grond zijn gang gaan….berg je dan maar. Het is een plant met vele talenten. Door zijn woekerende groeiwijze (niet voor niets familie van de ‘pisbloem’) wordt het een mooie bodembedekker. En: het blad kun je dus eten. Sinds ik dat ontdek heb, eet ik geen spinazie meer. Helemaal kun je het niet vergelijken met spinazie. De smaak zit ergens tussen snijbiet, andijvie en spinazie in. Maar jongens, wat lekker!